Door: Mike Jacobsen
Tag Archives: social media
We moeten betere taal ontwikkelen voor onze tech
Uit bovenstaande mag blijken dat de echte kwesties rondom technologie vaak complex en veelomvattend zijn. Moeten we niet ons taalgebruik rondom technologie verrijken om deze complexiteit te kunnen grijpen?
Ellen Goodman en Julia Powels bepleiten dit in The Guardian, niet voor VR, maar voor Facebook en Google:
We call them platforms, networks or gatekeepers. But these labels hardly fit. The appropriate metaphor eludes us; even if we describe them as vast empires, they are unlike any we’ve ever known. Far from being discrete points of departure, merely supporting the action or minding the gates, they have become something much more significant. They have become the medium through which we experience and understand the world.We are, in fact, their media. Geared as they are to sharing, clicking and eyeballs, these media do not measure and do not value solitary contemplation, reflection and disconnection. They thrive and pulse on popularity, not veracity. They feed on extremes, not common causes.
Dit bericht komt uit m’n wekelijkse nieuwsbrief ‘Curated Culture’ waar ik elke week de laatste berichten rondom ‘future affairs’ naar je opstuur: wat zijn dé technologische ontwikkelingen die jouw toekomst gaan bepalen? Elke zaterdagochtend de nieuwsbrief ontvangen? Schrijf je hier in.
Stel je voor…dat je twittergeschiedenis je politieke carrière bepaalt
Je ziet het al gebeuren bij deze verkiezingen: Trump wordt op basis van eerder gedane uitspraken in het verleden aangepakt op draaikonterij. Niet dat het heel veel helpt. The Notorius Draaikont deed zijn uitspraken veelal in talkshows op tv, maar vraag je nu het volgende af:
Hoe lang gebruik jij nu al Twitter? Of Facebook? Of misschien heb/had je wel een persoonlijke blog? Of verzamelde je plaatjes van je favoriete popicoon op een tumblr? Of had je daarover ellenlange chatsessies met vriendinnen op een openbaar forum?
Pakweg 1/3de van mijn leven breng ik nu online door en laat ik sporen na. En in die tien jaar ben ik veranderd. Gekke projectjes uit het verleden hoef ik nu niet persé meer te zien en ik denk heel anders over bepaalde zaken waar ik in het verleden blogs over heb geschreven.
But it’s out there.
De generatie onder ons laat al sinds zijn puberteit digitale sporen na. En denk maar even terug aan je eigen puberteit – hoe je toen dacht en deed – om daar de volle implicaties van te begrijpen.
De podcast ‘Flashforward’ die ik hierboven al noemde – en echt, ik ben groot fan – heeft hier ook weer een prachtige aflevering over gemaakt ’The revenge of the retweet’:
“What happens, when today’s teens start running for office? When their entire internet history is there, searchable, for us to read? What if these teens Tweet something at 15 that they might regret at 45? Do we learn to accept that their opinions have changed?”
En om nog even terug te komen op Trumps twitter: Niet alleen is door big data inmiddels een robot gebouwd die op verbazingwekkend gelijke manier als Trump tweet de ’Deep Drumpf Twitter Bot’, maar ook is door een data-analyse onlangs bewezen, dat hoogstwaarschijnlijk maar 50% van alle tweets van Trump zelf afkomstig is. Namelijk de agressieve, boze uitspraken…
Dit bericht komt uit m’n wekelijkse nieuwsbrief ‘Curated Culture’ waar ik elke week de laatste berichten rondom ‘future affairs’ naar je opstuur: wat zijn dé technologische ontwikkelingen die jouw toekomst gaan bepalen? Elke zaterdagochtend de nieuwsbrief ontvangen? Schrijf je hier in.
Feiten doen er niet meer toe als je via social media je nieuws binnenslurpt
Gewetensvraag: hoe kreeg jij het nieuws van de verschrikkelijke aanslag in Nice binnen? Twitter? Facebook? Whatsapp?
Ik schreef een paar nieuwsbrieven geleden over hoe we ons nieuws steeds meer binnenkrijgen via social media als Facebook, of Google-zoektochten die gebaseerd zijn op onze eigen interesses in plaats van gecureerde media zoals nieuwssites. Iets dat met twee huidige ontwikkelingen alleen nog maar versterkt zal worden – het feit dat Facebook de berichten van je vrienden en familie hoger rankt in hun algoritme en dat er steeds meer gebruik wordt gemaakt van de mogelijkheid om bij een nieuwsevent via Facebook te livestreamen, zoals onlangs bij de schietpartij op vijf politiemannen in Dallas.
Deze verandering in nieuwsconsumptie heeft tot gevolg dat feiten en meningen steeds meer door elkaar beginnen te lopen, schrijft Katherine Viner. In de longread op de Guardian beschrijft ze de gevolgen in verschillende recente media-gebeurtenissen, zoals de Brexit, waarbij nadat de klap was gevallen mensen pas begonnen te googlen waar ze nu eigenlijk over gestemd hadden:
Bereid je voor, binnen 5 jaar is tekst uitgestorven: we worden camera’s
Dat is in elk geval de voorspelling van Nicola Mendelsohn, hoofd Facebook Europa, Midden-Oosten en Afrika. Nu we Facebook steeds meer op onze smartphones gebruiken, doet tekst het minder goed. Beelden, liefst bewegend, dat is de toekomst.
“The best way to tell stories in this world, where so much information is coming at us, actually is video. It conveys so much more information in a much quicker period. So actually the trend helps us to digest much more information.”
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik moest wel even slikken toen ik het las. Onze toekomst van communicatie is dus beeld?
Inderdaad, stelt Matt Hackett, samen met de Amerikaanse vlogger Casey Neistat, oprichter van het nieuwe social mediaplatform Beme: wij worden camera’s.
In deze blog voorziet Hackett dat we op de drempel staan van een tijd, waarin beelden net zo geïntegreerd zullen zijn in ons dagelijks bestaan als de rol die tijd nu heeft. Kortom als fundament waarop de samenleving draait, en dat een continue, maar onbewuste aanwezigheid heeft. En, mind you, het duurde ook een tijdje (sorry 🙂 voordat tijd deze vanzelfsprekende plek had:
Byebye informatie-tijdperk, welkom experience-age!
Begin juni werd bekend dat de app Snapchat met 150 miljoen dagelijkse actieve gebruikers definitief groter is dan Twitter, waar zo’n 140 miljoen mensen elke dag de app openen. Waarom moet je hierin geïnteresseerd zijn?
Omdat dit volgens Mike Wadhera een belangrijke omwenteling inluidt in hoe we met social media omgaan. 25 Jaar na de komst van het World Wide Web, komt hiermee het Informatie-tijdperk ten einde. Wat we ervoor terugkrijgen? De Experience-Age.
In het Informatie-tijdperk cureerden we zorgvuldig onze sociale profielen en bouwden zo een online identiteit als som van alle dingen die we deelden. In het Experience-tijdperk draait het totaal niet meer om het delen van informatie (tenzij in visuele vorm), maar om het continue delen van wat je hier en nu meemaakt. Lees ook de post die ik twee weken geleden over het succes van Snapchat schreef. En dat heeft ook te maken met het feit dat oudere social media als Facebook en Twitter eigenlijk op de desktop zijn geënt – je leest rustig informatie op je beeldscherm en hebt een toetsenbord om dit uitgebreid en zonder spelfouten te delen. De nieuwe generatie social media zoals Snapchat en de nieuwe app Beme van de geweldige vlogger Casey Neistat is helemaal ontworpen om gemakkelijk snel iets te kunnen delen, anywhere, anytime.
“With a connected camera televising our life in-the-moment, accumulated information takes a back seat to continual self-expression. The “virtual self” is becoming less evident. I may be the result of everything I’ve done, but I’m not the accumulation of it. […] In the Experience Age you are not a profile. You are simply you.”
Dit bericht komt uit m’n wekelijkse nieuwsbrief ‘Curated Culture’ waar ik elke week de laatste berichten rondom ‘future affairs’ naar je opstuur: wat zijn dé technologiche ontwikkelingen die jouw toekomst gaan bepalen? Elke zaterdagochtend de nieuwsbrief ontvangen? Schrijf je hier in.
We praten alleen over onszelf op social media
Dit is één van de bekendste beelden die circuleerden op social media vorig jaar. Aylan Kurdi, het 3-jarige Syrische jongetje, dat samen met zijn moeder en broertje in een opblaasbootje vanuit Turkije Griekenland probeerde te bereiken. Hij werd hét gezicht van de vluchtelingencrisis. Maar in hoeverre was hij ook de stem ervan en had dit beeld niet alleen een symbolische werking?
Dat is de vraag die Ethan Zuckerman, hoofd van het MIT center for Civic Media, z’n publiek stelde tijdens zijn lezing op de spectaculaire tech-conferentie The Next Web. Volgens de mediawetenschapper blijkt uit analyses dat mensen het nauwelijks hebben over de vluchtelingen als de ramp in Syrië ter sprake komt, maar slechts over de impact hiervan op hun eigen leefwereld.
Ode aan het offline zijn
Het effect van continue online kunnen zijn merkte ik tijdens mijn eerste dag van mijn reis naar Tokyo die ik laatst maakte. Ik had zo’n handige draagbare router gehuurd, waardoor je verzekerd bent van wifi onderweg. In Japan geen overbodige luxe dacht ik zo. Wat ik niet had voorzien, was in welke enorme comfortbubbel ik daardoor terecht kwam. Zo gebeurde het dat ik in die vreemde megastad amper een uur na aankomst – al navigerend op googlemaps en druk aan het appen met het thuisfront – zo de deur uitrende, de metro insprong en bijna m’n halte miste omdat ik foto’s op Instagram aan het zetten was. Alsof ik in de metro in Amsterdam zat in plaats van een mij compleet onbekende, complexe stad.
David van Reybrouck schreef er vorig jaar voor de Correspondent een essay over: ’Ode aan het offline zijn’. Hierin beschrijft hij hoe zijn smartphone zijn reizen zo beïnvloedde dat hij twee weken eerder terugkwam dan gepland, omdat hij door de continue virtuele aanwezigheid van zijn eigen leven thuis, niet meer het gevoel had echt weg te kunnen zijn. Niet voor niets betitelt het televisieprogramma Tegenlicht in de komende aflevering van zondag het offline kunnen zijn dan ook als luxe.
Bovenstaande foto is afkomstig uit de fotoserie ‘Web 0.0’ van de kunstenaar Biancoshock, die in het piepkleine Italiaanse dorpje Civitacampomarano traditionele sociale functies ‘vervangt’ door technologische oplossingen. Zo is het mededelingenbord van het dorp vervangen door Facebook events, wordt het tvscherm van de lokale kroeg betiteld als youtube en is de wijze oude dame van het dorp de ‘Wikipedia’.
Dit bericht komt uit m’n wekelijkse nieuwsbrief ‘Curated Culture’ waar ik elke week de laatste berichten rondom ‘future affairs’ naar je opstuur: wat zijn dé technologiche ontwikkelingen die jouw toekomst gaan bepalen? Elke zaterdagochtend de nieuwsbrief ontvangen? Schrijf je hier in.
5 #6
Reply
Het concept? 5 tips voor artikelen, boeken of lezingen die in mijn opinie ‘timeless and timely’ zijn. Zaken die het waard zijn om even een slowweb momentje in te lassen in het hectische bestaan waarin alles op tweetspeed moet en blogjes maximaal 400 woorden mogen bevatten.
In deze editie: Jonathan Safran Foer bepleit aandacht voor waarden als empathie en sociale verbondenheid bij de ontwikkeling van nieuwe technologie en Paul Miller ontdekt door een jaar offline te zijn, dat hij zich meer mens voelt als hij online is. Pete Mortensen stelt dat big data pas wat waard is als er context bij gegenereerd wordt, Samuel Arbesman bepleit ‘long data’ in plaats van ‘big data’ en Kenneth Cukier stelt dat niet privacy ons grootste probleem zal worden in een big data tijdperk, maar de (on)mogelijkheid tot voorspelbaarheid.
Kevin Kelly: De nieuwe norm op Youtube is het Andere
Als er één persoon is die wel een meme op zichzelf genoemd kan worden in de wereld van de nieuwe technologie is het wel Kevin Kelly. De oprichter en voormalig hoofdredacteur van het invloedrijke blad Wired, wist door zijn uiterst succesvolle boeken over hoe technologie niet beschouwd moet worden als iets statisch maar net als natuur evolueert, door te dringen tot de populaire cultuur. Want ja, Kelly was één van de drie schrijvers die de makers van de Matrix trilogie als inspiratiebron gebruikten.
Hoewel Kelly al 60 is, is hij vandaag de dag nog steeds één van de meest invloedrijke denkers op het gebied van nieuwe technologie en op zijn blog publiceert hij regelmatig scherpe observaties. Zijn nieuwste blog is getiteld ‘The improbable is the new normal‘.In deze blog signaleert hij een verschuiving van de norm: waar de norm traditioneel bestaat uit het normale, komt in onze huidige beeldcultuur het Andere, of in Kelly’s woorden het extra-ordinaire, steeds meer in beeld.
Freakshow in 1941